زمینه و هدف: سرطان های پوست غیرملانومی(NMSC)  Non melanoma Skin Cancer جزو شایع ترین سرطان های بدن هستند. با این که مرگ و میر آن ها بالا نیست ولی می توانند برای بیمار درجه بالایی از ناتوانی ایجاد کنند. در کشور ما عواملی چون میزان تماس با  آفتاب و عادات فرهنگی و نوع پوست افراد بروز و شیوع آن ها را متفاوت کرده است. هدف از این مطالعه بررسی میزان بروز NMSC در استان اصفهان بود.روش اجرا: اطلاعات این مطالعه با استفاده از اطلاعات مرکز Cancer registry استان اصفهان به دست آمده است و بروز NMSC به ازای هر 100 هزار جمعیت محاسبه شد.یافته ها: تعداد 1681 مورد NMSC از سال 1377 تا 1381 ثبت شده بود و بروز NMSC در این مدت، 10.67 در 100 هزار محاسبه شد. ناحیه مرکزی صورت شایع ترین محل بروزBCC و SCC بوده است.نتیجه گیری: بروز NMSC در استان اصفهان در مقایسه با کشورهای غربی در حد کم تری است اما میزان بروز، برابر 10.67 در 100 هزار نفر در سال است که معادل 5 الی 6 هزار مبتلا در هر سال در کشور می شود که با تشخیص صحیح و زود هنگام می توان از مرگ و میر و ناتوانی آن ها جلوگیری کرد.

زمینه و هدف: دیابت بیماری متابولیک با عوارض فراوانی و هزینه های سنگین برای فرد و جامعه است. Skin tag نیز ضایعه ای پایه دار روی پوست است که به طور شایع به خصوص در خانم ها مشاهده و احتمال همراهی آن با دیابت مطرح شده است. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی دیابت در مبتلایان به Skin tag صورت گرفت.روش اجرا: مطالعه به صورت توصیفی روی 100 بیمار مبتلا به Skin tag صورت پذیرفت. برای تشخیص دیابت آزمایش قندخون ناشتا و تست تحمل گلوکز صورت گرفت.یافته ها: از مجموع 100 بیمار، 66 نفر دارای قندخون ناشتا نرمال، 27 نفر مبتلا به دیابت، 5 نفر مبتلا به اختلال در تست تحمل گلوکز و دو نفر مبتلا به اختلال قند خون ناشتا بودند. در مجموع 34 نفر مبتلا به اختلال متابولیسم گلوکز بودند، که 7 نفر از آنها از وجود اختلال متابولیسم گلوکز در خود بی اطلاع بودند. در 40 بیمار بستری 50% اختلال متابولیسم گلوکز دیده شد در حالی که در 60 بیمار سرپایی این اختلال در %23.3 موارد وجود داشت (P<0.01). بین Body mass index، محل، تعداد ضایعه ها، جنس و چاقی با وضعیت اختلال متابولیسم گلوکز ارتباطی دیده نشد.نتیجه گیری: توصیه می شود تمام بیماران مبتلا به Skin tag برای کشف زود هنگام بیماری دیابت تحت غربال گری قرار گیرند.

زمینه و هدف: سرطان های پوست از شایع ترین سرطان های بدن انسان هستند. مهم ترین عامل ایجاد کننده آن امواج ماورا بنفش خورشید است. افراد با پوست روشن که ساعت های زیادی در طول روز در تماس با آفتاب هستند احتمال ابتلای بیش تری دارند. در این مطالعه وضعیت سرطان های پوست در استان یزد که یکی از مناطق کویری و پرآفتاب کشورمان است مورد بررسی قرار گرفته است.روش اجرا: مطالعه به روش data study صورت گرفت. همه موارد ثبت شده سرطان طی سال های 1367 تا 1375 در آزمایشگاه آسیب شناسی دانشگاه علوم پزشکی یزد مطالعه شد و سرطان های پوست مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: در این مدت 2360 مورد سرطان ثبت شده که سرطان پوست با 646 مورد (27.3%) شایع ترین سرطان و در درجه های بعدی و به ترتیب سرطان مثانه، معده، پستان و مری بوده است. 77% مورد سرطان پوست از نوع بازو سلولر، 17.8% موارد اسپینوسلولر، 2.8% ملانوم بدخیم و 2.4% موارد بقیه سرطان های پوست بوده است. بیماری در مردها 1.5 برابر شایع تر از خانم ها بود. عمده موارد در دهه هفتم و هشتم عمر دیده شد. 91.5% کل سرطان های پوست در ناحیه سر و گردن و صورت بود.نتیجه گیری: در استان یزد (منطقه کویر مرکزی ایران) شایع ترین سرطان های بدن انسان سرطان پوست است. با توجه به نوع پوست و شدت آفتاب در منطقه، لازم است برای پیش گیری از بروز بیش تر بیماری و کاهش آن تمهیدات علمی و عملی اندیشیده شود.

مقدمه: بدخیمی های پوستی در گیرندگان کلیه شایع تر از جمعیت عادی می باشد، بنابراین معاینه فیزیکی دقیق این بیماران اهمیت زیادی در پیش آگهی طولانی مدت آنها دارد. این مطالعه به منظور بررسی شیوع بدخیمی های پوستی و عوامل موثر در ایجاد آن در گیرندگان پیوند کلیه در بیمارستان امام رضا (ع) انجام شده است.روش کار: در این مطالعه طولی که از سال 81 - 1368 در بخش پیوند کلیه بیمارستان امام رضا (ع) انجام شده است 620 گیرنده پیوند کلیه بررسی شده اند مدت پیگیری آنها 14-1 سال بوده است این بیماران توسط متخصصین اورولوژی و پوست ویزیت و مشاوره شده اند. در صورت وجود بدخیمی برای تشخیص قطعی بیوپسی شده اند. اطلاعات شامل سن، جنس، تعداد، نوع و فاصله پیوند تا ایجاد بدخیمی در پرسشنامه ای جمع آوری گردید. اطلاعات جمع آوری شده توسط جداول و نمودارهای آماری پردازش شد.نتایج: تومور پوستی در 12 بیمار 10) مرد و 2 زن) دیده شد. 5 بیمار دچار SCC و یک بیمار دچار BCC شدند. 50% موارد بدخیمی سارکوم کاپوزی با فاصله متوسط 14 ماه پس از پیوند کلیه و BCC  در فاصله 60 ماه از پیوند کلیه ایجاد شده بود. فاصله ایجاد SCC تا پیوند کلیه طولانی تر از بقیه موارد بود (36+90 ماه). تمام بیمارانی که SCC و BCC داشتند مرد بودند و سن آنها در هنگام دریافت پیوند کلیه بیشتر از 40 سال بود. محل بروز SCC و BCC در 100% موارد سر و گردن بود. همه بیمارانی که دچار سارکوم کاپوزی بودند درگیری پوستی داشتند. 33% آنها (2 بیمار از 6 بیمار) درگیری احشایی نیز داشتند.در مطالعه فوق شیوع بدخیمی کمتر از موارد گزارش شده از سایر کشورها بود (2% در مقابل 6 تا 24%) و برخلاف سایر مراکز پیوند کلیه، سارکوم کاپوزی شایع ترین بدخیمی ایجاد شده بود. در نتایج بدست آمده ارتباط زیادی بین سن و جنس با بدخیمی پوستی دیده شد. این تومورها در بیماران مرد و مسن شایع تر بود (P<0.05).بحث و نتیجه گیری: در مورد درمان بدخیمی های بعد از درمان کلیه توصیه شده است که داروهای کاهنده ایمنی قطع شود و یا با حداقل مقدار ممکن تجویز گردد. در این بیماران نیز علاوه بر درمان مرسوم برای هر بدخیمی، داروهای کاهنده ایمنی به حداقل ممکن کاهش داده شد. پسرفت کامل در دو بیمار مبتلا به SCC و سه بیمار مبتلا به سارکوم کاپوزی دیده شد، در حالیکه بقیه بیماران به درمان پاسخ ندادند.

بدون جکیده